1933’te Elbistan’da doğdu. Galatasaray Lisesi’ni ve İÜ Edebiyat Fakültesi
Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Aynı bölümde uzun yıllar öğretim
üyeliği yaptıktan sonra, 2000 yılında emekli oldu. Yazın araştırmalarına
1969’da yayımladığı L’Imaginaire de Bernanos (Bernanos’un İmgesel Evreni)
ile başladı. 1973’te Figures et Messages dans la Comédie Humaine’i (İnsanlık
Komedyası’nda Yüzler ve Bildiriler), 1979’da Anlatı Yerlemleri’ni, 1982’de
Dil Devrimi ve Sonuçları ve Yapısalcılık’ı yayımladı. 1976’dan itibaren Yazın
ve Yaşam, 1982’de Yazının Sınırları, 1991’de Eleştirinin Abecesi, 1993’te
Tartışmalar, 1995’te Yazın, Gene Yazın, 1997’de Alıntılar, 1998’de Söylemlerin
İçinden (1999 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü), 2000’de Salaklık Üstüne Deneme,
2003’te Yüz ve Söz, 2006’da Göstergeler, 2010’da Gün Ne Günü? ve 2011’de
Kimim Ben? ile deneme ve eleştirilerini okurla buluşturdu.
İlk romanı Mutfak Çıkmazı 1960’ta yayımlandı. Bunu 1975’te Vatandaş, 1992’de
Peygamberin Son Beş Günü (1993 Orhan Kemal Roman Ödülü), 1995’te Bıyık
Söylencesi, 2002’de Yalan (2003 Yunus Nadi ve 2003 Ömer Asım Aksoy roman
ödülleri), 2005’te Kumru ile Kumru, 2006’da Gökdelen (2007 Balkanika Ödülü)
ve 2010’da Sonuncu izledi.
Öykü kitaplarından 1956 Sait Faik Hikâye Armağanı’nı kazanan Haney Yaşamalı
1955’te, Düşlerin Ölümü 1958’de (1959 TDK Öykü Ödülü), Ben ve Öteki
1983’te, Aykırı Öyküler 1989’da, Komşular 1999’da (1999 Dünya Kitap Yılın
Kitabı Ödülü) ve Golyan Devrimi 2008’de yayımlandı.
Tahsin Yücel’e 1984’te Azra Erhat Çeviri Yazını Üstün Hizmet Ödülü, 1997’de
Fransız hükümeti tarafından Palmes Académiques Nişanı Commandeur derecesi
verildi. 2003 yılında Tüyap Kitap Fuarı’nın onur yazarı seçilen Yücel’e 2008’de
Mersin Kenti Edebiyat Ödülü verildi. Yücel, 22 Ocak 2016’da vefat etti.
Turkish