Orhan Karaveli

1930 yılında Ankara’da doğdu. Galatasaray Lisesi (1937-1949), İstanbul
Üniversitesi Hukuk Fakültesi (1949-1954) ve Londra Politeknik Okulu’nda
(1956-1957) öğrenim gördü. Yeni İstanbul, Milliyet, Son Saat, Vatan ve
Cumhuriyet gazetelerinde ve muhtelif dergilerde yazdı. Milliyet’in Berlin ve
Londra temsilciliğini üstlendi (1955-1957). Vatan’ın dış politika sütununu
hazırladı, yönetiminde görev aldı. Üyesi olduğu Türkiye Gazeteciler
Cemiyeti’nin çeşitli başarı ödüllerini kazandı. Türk Basını’na 50 yılı aşkın
süreyle hizmeti nedeniyle aynı kuruluşun 2004 Burhan Felek Basın Hizmet
Ödülü’ne ve yanı sıra 2013 yılında Dil Derneği Onur Ödülü’ne lâyık görüldü.
Halen İstanbul’da yaşayan yazar “Basın Şeref Kartı” sahibidir.
Başlıca eserleri: Kişiler ve Köşeler (1982), Bir Ankara Ailesinin Öyküsü (1999),
46-99 Şiirleri (1999), Görgü Tanığı: Bir Gazetecinin Sıradışı Anıları (2001),
Tanıdığım Nâzım Hikmet (2002), Sakallı Celâl (2004), Tevfik Fikret ve Halûk
Gerçeği (2005), Ziya Gökalp’i Doğru Tanımak (2008), Ali Kemal (2009),
Berlin’in Yalnız Kadınları (2011), Kendi Heykelini Yapan Adam: İlhan Selçuk
(2012), Çanakkale Olmasaydı… O Olmasaydı (2014), Atatürk, Babam ve Ben
(2015).

tr_TRTurkish